"बा "
काधमा उहाँको दर्जनौं भारी ,
बिचलित कहिले हुनु भएन !
गार्‍हो त कति भयो होला खेप्न ,
बा कहिले रुनु भएन!!

           हामीले राख्दा हजारौं माग,
           निराश कहिले हुनु भएन!
           देखाइ  पीडा अभावको केही ,
           बा कहिले रुनु भएन!!

दिन रात पसिना बगाइ रहदा ,
थाके झै कहिले हुनु भएन!
बिसन्चो भयो आफूलाइ भनी ,
बा कहिले रुनु भएन!!

               ८० को संघार उहीँ जिम्मेवारी ,
               उदास कहिले हुनु भएन!
               गार्हो भो मलाइ सक्दिन भनी ,
              बा कहिले रुनु भएन!!

एक एक गर्दै सबैले छोड्दा,
अध्यारो कहिले हुनु भएन!
छ्ल्केर आँसु पोखिए होलान,
बा कहिले रुनु भएन!!
                              उषा जोशी, धनगढी